عجیب آنکه، بزرگی و عظمت انسان را، در درد و غم و حرمان قرار دادی، جهان را بدون درد و ناله و حرمان نمی خواهی. ما هم عشاق وجود توییم که دل سوخته و دست و پا شکسته به سویت می آییم. تو، ما را در آتش غم سوزاندی و خمیره خاکی ما رابا کیمیای عشق، به روحی فوق زمین و آسمان مبدل کردی که جز تو نمی خواهد و جز تو نمی پرستد.
نویسنده : مهدی سالم » ساعت 8:19 عصر روز سه شنبه 85 دی 19